در خصال صدوق روایت شده که علی بن ابیطالب (علیه‏السلام) به پسران خود فرمودند ‏یا بنی ایاکم و معاداة الرجل...‏
ای پسران من مبادا با مردم از سر خصومت و دشمنی برخیزید زیرا که ایشان خالی از دو گروه نمی‏باشند یا عاقلند، که در صدد مکر و خدعه با شما بر آیند و یا جاهلند، که بزودی بر علیه شما به دفاع از خود قیام می‏کنند؛ گفتار، حکم مرد نری را دارد و پاسخ دادن در حکم زن ماده‏ای است و چون مرد و زن با هم جمع آیند گریزی از تولد بچه نیست و سپس حضرت شروع کردند از خود این شعر را انشاء نمودند.
‏سلیم العرض من حذر الجوابا و من داری الرجال فقد اصابا
و من هاب الرجال تهیبوه - و من حقر الرجال فلن یهابا‏
کسی که می‏خواهد آبرویش محفوظ باشد از جواب دادن خودداری می‏نماید، و کسی که با مردمان به مدارا و ملایمت رفتار نماید وی به مقصد و مقصود خود می‏رسد و راه صواب و درست را طی کرده است و کسی که مردمان را بترساند مردمان نیز او را می‏ترسانند و کسی که مردمان را پست و حقیر پندارد برای او ارزشی قائل نمی‏شوند.