روزی امیرالمؤمنین علی (علیه‏السلام) از دو فرزند ارجمندش امام حسن و امام حسین علیهم السلام پرسید: فرق میان ایمان و یقین چیست؟ هر دو برای رعایت ادب سکوت کردند تا هر یک که پدر مورد خطاب قرار داد پاسخ دهد. امام خطاب به فرزند بزرگتر فرمود: یا ابا محمد (کنیه امام حسن (علیه‏السلام) است) پاسخ ده. امام حسن (علیه‏السلام) پاسخ داد بینهما شبر یعنی فاصله ایمان و یقین یک وجب است. پدر از او توضیح خواست و امام مجتبی (علیه‏السلام) در توضیح فرمودند:
‏لان الایمان ما سمعناه باذاننا و صدقناه بطوبنا و الیقین ما ابصرناه با عیننا و استدللنا به علی ما غابب عنا؛ یعنی: ایمان چیزی است که به گوش می‏شنویم و با دل آن را تصدیق می‏کنیم و یقین چیزی است که با چشم آن را می‏بینیم و به آن بر چیزی که از ما پنهان است استدلال می‏کنیم.(1065)