سویدة بن غفلة می‏گوید: از امیرمؤمنان علی (علیه‏السلام) روزی شنیدم که فرمود: هنگامی که آخرین روز زندگی انسان می‏رسد مال و فرزند و عمل شخص در برابر او مجسم می‏شود و با زبان حال به ثروت خود می‏گوید: من در جمع آوریت حریص بودم و در مصرف تو بخل ورزیدم در این لحظه چه کمکی به من خواهی کرد؟ مال با همان زبان به او می‏گوید من کفن تو را تأمین می‏کنم و کاری دیگر با تو ندارم. سپس روی به فرزند نموده و می‏گوید: من سخت تو را دوست داشتم از تو حمایت می‏کردم در این لحظه با من چه می‏کنی؟ پاسخ می‏دهد من تو را در قبر می‏گذارم و پنهانت می‏کنم، پس از آن به عمل خود می‏گوید: من به تو بی‏میل بودم و بر من سنگینی داشتی امروز با من چه خواهی کرد؟ عملش پاسخ می‏دهد: من همیشه با تو هستم در قبر در حشر تا حضور در پای میزان عدل الهی.(1070)