حضرت امیر مؤمنان علی (علیه‏السلام) بخشی از ساعات روز خود را در صفه‏ای که در شهر مدینه جای داشت که مسیحیان آن مرکز را بنام اولین دانشگاه اسلامی نام گذاری کرده‏اند شخصاً حضور پیدا می‏کردند و در باب سخنرانی و سخن‏شناسی و غیر مذاکره می‏فرمودند.(1076)
لذا از این جهت حضرت توجه خاصی به نحوه کلام اصحاب خود مبذول می‏داشتند، منجمله حضرت به شاگردان خود رو نمود و به صعصعة بن صوحان فرمود (هذا الخطیب الشحیح) و با این جمله کوتاه صعصعه را مدح فرموده، که ابن ابی الحدید با تمام مقام علمی که دارد در شرح نهج البلاغه خود می‏نویسد را همین فخر و سرافرازی بس که استاد سخن‏شناسی مانند حضرت علی (علیه‏السلام) او را خطیب و سخن شناس معرفی کرده است.