یکی از شیفتگان حضرت امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) در راهی همراه ایشان ملازم حضرتش بود که ناگاه اشکش جاری شد آن حضرت علت را از او پرسش نمودند، عرض کرد: چنان محبت و علاقه شما در من جایگزین است که از توصیف خارج است ولکن این پسر جوان من از شما کناره می‏گیرد و از دشمنان سر سخت شما می‏باشد که به این جهت مایه حزن و تأسف من می‏باشد. حضرت فرمود: مایلی قلب او را چنان تغییر و حالش را دگرگون کنم که از جمله دوستان ما گردد، عرض کرد منتهی آرزوی من است، آن حضرت عطف توجه به او نمود. آن مرد گفت: مشاهده کردم چنان شیفته و جان نثار آن حضرت گردید که حاضر نبود آنی از حضرتش جداگردد.
توان برد برون از دل ما حب علی - نور از مهر جهانتاب نگردد منفک(1078)