مردی به عمار یاسر گفت: آیه‏ای در قرآن است که فکر مرا پریشان ساخته و مرا در شک انداخته است؟ عمار گفت: کدام آیه. او گفت: ‏واذا وقع القول علیهم اخرجنالهم دابة من الارض...(1082) عمار گفت: به خدا سوگند من روی زمین نمی‏نشینم غذایی نمی‏خورم و آبی نمی‏نوشم تا دابة الارض را به تو نشان دهم، سپس همراه آن مرد خدمت علی (علیه‏السلام) آمد و در حالی که آن حضرت مشغول خوردن غذا بود به محضرش رسیدند هنگامی که چشم امام (علیه‏السلام) به عمار افتاد فرمود: بیا، عمار آمد نشست و با امام غذا خورد آن مرد سخت در تعجب فرو رفت و با ناباوری به این صحنه می‏نگریست زیرا عمار به او قول داده بود و قسم خورده بود که تا به وعده‏اش وفا نکند غذا نخورد. گویی قسم و قول خود را فراموش کرده بود، هنگامی که عمار برخاست و با علی (علیه‏السلام) خداحافظی کرد آن مرد رو به او کرد و گفت عجیب است تو سوگند یادکردی که غذا نخوردی و...تا اینکه دابة الارض را به من نشان دهی؟ عمار گفت: من او را به تو نشان دادم اگر می‏فهمیدی. (یعنی منظور علی (علیه‏السلام) است).(1083)