امام صادق (علیه‏السلام) می‏فرماید: امیرالمؤمنین علی (علیه‏السلام) به مسجد در آمد، ناگاه مردی را غمناک و ناراحت و سر به گریبان دید از او سؤال کرد در چه حالی؟ چه خبر است؟ تو را چه می‏شود؟ آن شخص عرض کرد: یا علی (علیه‏السلام) پدر و مادر و برادرم مرده‏اند. می‏ترسم از این غصه زهره ترک شوم!
حضرت فرمود: بر تو باد تقوا و صبر تا فردای قیامت با این دو سرمایه به محضر حق شرفیاب شوی صبر رد امور چون سر است از تن، چون سر از تن جدا گردد تن فاسد شود و چون در کارها صبر نباشد همه کارها فاسد گردد.(1119)
لذا حضرت علی (علیه‏السلام) می‏فرماید: نشانه صابر در سه چیز است:
1- کسل و سست و بی‏حال نمی‏شود.
2- دلتنگ و بی‏قرار نمی‏گردد.
3- از خدای خود شکایت نمی‏کند.
زیرا اگر کسل شود حق را ضایع می‏کند و اگر دلتنگ گردد به شکر بر نیم خیزد و اگر از خداوند شکایت کند به راه عصیان رفته است.(1120)