ابن عباس گفت: شبی از شب‏ها علی (علیه‏السلام) به من فرمود: وقتی نماز عشاءی خود را خواندی پیش من بیا تا به تو فایده‏ای دهم. ابن عباس می‏گوید: خدمت علی (علیه‏السلام) رسیدم، شبی مهتابی و بسیار روشن بود. علی (علیه‏السلام) از من سؤال کرد ابن عباس: تو تفسیر الف الحمد را می‏دانی؟ عرض کردم: یا علی (علیه‏السلام) این تو هستی که می‏دانی، ابن عباس می‏گوید: علی (علیه‏السلام) شروع کرد به تفسیر الف؛ و یک ساعت از آن را به تفسیر الف پرداخت، آنگاه مجدد از من سؤال فرمود: فما تفسیر اللام من الحمد آیا تفسیر لام الحمد را می‏دانی؟ جواب همان دادم و علی (علیه‏السلام) یک ساعت دیگر در تفسیر حرف لام سخن گفت پس حا الحمد نیز به همین منوال و در میم نیز همانطور و در دال نیز به همان شکل، چون از تفسیر این حروف فارغ گشت فجر صبح صادق از مشرق سر بر آورد در این جا بود که علی (علیه‏السلام) فرمود:
لو شئت لا و قرت بصیراً من تفسیر سورة الفاتحه؛ اگر می‏خواستم هفتاد شتر از تفسیر سوره حمد بار می‏کردم.(1121)