مردی نزد امیرالمؤمنین علی (علیه‏السلام) آمد و به آن حضرت عرض کرد که بلال حبشی را دیدم با شخصی گفتگو می‏کند لیکن بلال، الفاظ و گفتارش ملحون و لهجه دار است ولی آن شخص عباراتش صحیح و معرب و کامل می‏باشد و به بلال می‏خندید.
امام (علیه‏السلام) فرمود: ای بنده خدا، اعراب و درستی کلام برای درستی و تهذیب اعمال است، آن شخص اگر افعالش نادرست باشد، مسلم اعراب کلامش او را سودی ندهد ولی بلال را که افعالش بدرستی آراسته است، لحن عبارات و الفاظش به او زیانی نرساند.(1123)