حضرت علی بن ابیطالب (علیه‏السلام) به کمیل فرمود: به خانواده است فرمان ده...
‏یا کمیل مراهلک ان ترو حوا فی المکارم و یدلجوا فی حاجة من هو نائم فو الذی وسع سمعه الاصوات...‏
ای کمیل! خانواده خود را فرمان ده که خویشتن را به محامد اخلاق و مکارم صفات آراسته سازند و در تاریکی شب‏ها برای رفع نیازمندی خفتگان بکوشند، سوگند به آن خدا، که شنواییش، اصوات را احاطه کرده است، هر کس در دل دیگران، سرور و شادمانی ایجاد کند، خداوند متعال از آن سرور، لطفی بیافریند که چون اندوه و غصه به آن کس هجوم آورد، آن لطف همچنان سیلی که در بستر سراشیب، فضول اشتران را با خود می‏برد اثر اندوه را از دل آن کس بزداید(1151)