حضرت امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) به فرزند خود امام حسن (علیه‏السلام) چنین نصیحت و سفارش فرمود:
‏یا بنی انه لابد اللعاقل ان ینظر فی شانه فلیحفظ لسانه و لیعرف اهل زمانه یا بنی ان من البلاء الفاقه...‏
پسر عزیزم خرد در آدمی دوست و یار اوست، و حلم و بردباری همچون وزیر و رفیق، و مدارا همانند پدر مهربان، و صبر و شکیبایی به منزله بهترین لشکر وی است. پسرم خردمند، باید که در کار خویش به دقت بنگرد و زبان در اختیار خود دارد و در حق اهل زمان و مردم عصر خود عارف باشد. پسرم، تهی دستی خود بلایی است و از آن بدتر بیماری جسم آدمی و از آن بدتر بیماری دل او است. ثروت و مکنت خود نعمت است لیکن برتر از آن نعمت سلامت بدن انسان و بالاتر از آن نعمت تقوای قلب وی است. پسرم، اوقات مؤمن سه بخش است: قسمتی که در آن با خدای خویشتن راز و نیاز کند و قسمت دیگر را صرف محاسبه نفس و نظر در کار و رفتار خود کند و در بخش سوم از نعمتی که خداوند بر او حلال و سزاوار فرموده است بهره برد. نیز هر مؤمن مسلمان ناگزیر است که به سه مورد توجه و عنایت کافی مبذول دارد ترمیمی در وضع معیشت و زندگی و گامی برای روز واپسین و بهره‏ای از آنچه حلال و مباح گردیده است.(1152)