روزی علی (علیه‏السلام) مردی را دید که دهان به سخنان بیهوده گشوده و از پرگوئی و بیهوده گوئی، زبان خود را در کام نمی‏گیرد، حضرت به او فرمود: ای شخص به راستی که تو با اعمالت؛ نامه‏ای را بوسیله دو فرشته حافظ خود دیکته می‏کنی (و هر آنچه می‏کنی آنها را می‏نویسند) بسوی پروردگارت، پس سخنی بگو که برای تو فایده‏ای داشته باشد و دم فرو بند از سخن بیهوده و بی‏فایده. (1165)