ابن عباس می‏گوید: روزی از علی بن ابیطالب (علیه‏السلام) درباره دوستان خدا که در آیه الا ان اولیاء لا خوف علیهم و لا هم یحزنون؛ بدانید که به راستی دوستان خدا نه بیمی دارند و نه اندوهگین می‏شوند (1170) به آن اشاره شده، سؤال شد؟ حضرت در پاسخ فرمودند:
قام اخلصو الله فی عبادته، و نظروا الی باطن الدنیا حین نظر الناس الی ظاهرها...؛ آنان مردمی هستند که خدا را از روی اخلاص پرستش می‏کنند و هنگامی که مردم به ظاهر دنیا می‏نگرند آنان به باطن و درون آن می‏نگرند و در همان حال که مردم فریب خوش‏های زودگذر دنیا را خورده‏اند، آنها آینده آن را به خوبی می‏دانند. از این رو آنها از آنچه که می‏دانند و خبر دارند، دست از آن می‏کشند، و آن (امیالی) را که می‏دانند بزودی آنان را (دل و قلب) می‏میراند، می‏کشند.(1171)