در دیوان اشعار علی (علیه‏السلام) است که این اشعار را حضرت به معاویه نوشت:
‏تروم الخلد فی دار المنایا - فکم قدر ام مثلک ما تروم‏
تنام ولم تنم عنک المنایا - تنبه للمنیه یا نئوم‏
لهوت عن الفناء و انت تفنی - فما شیئی من الدنیا یدوم ‏
یعنی: در کاخ آرزوها بهشت را جستجو می‏کنی و چه بسا پیشینیان قبل تو نیز چنین می‏خواستند تو خود می‏خوابی و لکن آرزوهای تو آرام نمی‏گیرد، ای به خواب رفته غافل بیدار شو، تو از فانی شدن غافل گشته‏ای و حال آنکه هیچ چیز در دنیا جاودان نخواهد ماند.