شخصی از حضرت علی (علیه‏السلام) از قدرت و استطاعت سؤال کرد؛ که آیا انسان قدرت و استطاعت دارد و کارها را با قدرت و استطاعت خود می‏کند یا فاقد قدرت و استطاعت است؟ و اگر قدرت و استطاعت دارد و کارها را با حول و قوة خود انجام می‏دهد پس دخالت خداوند در کاری که انسان به قدرت و استطاعت خود می‏کند چگونه است؟
امام به او فرمود: ‏سالت عن الاستطاعة تملکها من دون الله او مع الله؟ یعنی: تو از استطاعت سوال کردی. آیا تو که مالک این استطاعت هستی، خود به خود و بدون دخالت خداوند صاحب این استطاعتی؟ یا با شرکت خداوند صاحب آن شدی؟
سؤال کننده در جواب حضرت متحیر ماند که چه بگوید. امام فرمود:
اگر تو مدعی شوی که، تو و خدا با هم صاحب این استطاعت و قدرت هستید، تو را می‏کشم (زیرا تو خود را شریک خدا و همدوش خدا فرض کرده‏ای و این کفر است) و اگر باز هم بگویی، بدون خدا، صاحب این استطاعت و قدرت هستی، باز تو را می‏کشم (زیرا خود را از دایره نیاز به خداوند خارج کرده‏ای).
سؤال کننده پرسید: پس چه بگویم یا علی؟ حضرت فرمود: تو به مشیت و اراده حق، صاحب استطاعت و قدرت می‏باشی، در حالی که در همین حال خداوند، صاحب مستقل این استطاعت است (یعنی: تو صاحب این استطاعتی، امام صاحب قائم بالذات و غیر متکی به غیر)
اگر به تو استطاعت می‏دهد، این استطاعت تو عطیه اوست و اگر از تو سلب می‏کند، تو را در بوته آزمایش قرار می‏دهد. در عین حال باید بدانی آنچه به تو تملیک می‏کند در عین اینکه به تو تملیک می‏کند، خودش مالک اوست. تو را به هر چه قادر می‏سازد باز تحت قدرت خود اوست و از تحت قدرت او خارج نمی‏شود.(1174)