بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
معاویه‏بن ابوسفیان، برای مردم مدینه نماز خواند، ولی پس از سوره حمد، و قرائت سوره دیگر،«بسم اللّه الرحمان الرحیم» را نگفت.
جمعی از مهاجران از هر سو، از صفهای نماز برخاستند و اعتراض کردند و گفتند: اسرقت ام نسیت:«آیا از نماز، دزدیدی یا فراموش کردی ؟!».
معاویه از آن به بعد، بسم اللّه را در آغاز سوره و بعد از سوره حمد، می‏خواند.