بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
شخصی از امام سجاد (ع) پرسید: چرا پدر تو امام حسین (ع) فرزندان اندک داشت؟
امام سجاد (ع) فرمود: همین قدر که داشت، تعجب‏آور بود، زیرا پدرم در هر شبانه‏روزی هزار رکعت نماز می‏گذارد، بنابراین، کی برای آمیزش با زنان، فراغت می‏یافت؟!
و در شب عاشورا حسین (ع) و یارانش تا صبح مناجات و ناله می‏کردند، و زمزمه ناله آنها همچون آوای بال زنبور عسل، شنیده می‏شد، جمعی در رکوع و جمعی در سجده، و گروهی ایستاده و بعضی نشسته مشغول عبادت بودند.
و در آن شب سی‏ودو نفر از سپاه عمر سعد که گذارشان به خیمه‏های حسین (ع) افتاد، به آنحضرت پیوستند و از مناجات امام حسین (ع) در لحظات آخر عمر است:
صبرا علی قضائک یا رب، لااله سواک یا غیاث المستغیثین.
:«بر تقدیر تو صبر می‏کنم ای پروردگار من، معبودی جز تو نیست ای پناه پناه‏آوردگان».