بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
عصر حکومت و خلافت حضرت علی علیه‏السلام بود سپاه متجاوز معاویه به شهر انبار حمله کرده و به غارت و چپاولگری پرداختند، خبر این حادثه به علی (ع) رسید، شخصاً پیاده به نخیله (منزلگاهی نزدیک کوفه که میدان رزم بود) آمد، (تا برای سرکوبی متجاوزان، اقدامی کند).
مسلمانان خود را به حضور علی (ع) رساندند، و عرض کردند: «ای امیرمؤمنان، ما عهده‏دار سرکوبی متجاوزان خواهیم شد، شما بجای خود بروید».
امام علی (ع) به آنها فرمود:
ما تکفوننی انفسکم فکیف تکفوننی غیرکم...: «شما قادر نیستید که از عهده مشکلات خودتان برآئید، بنابراین چگونه مشکل دیگران را از من دفع می نمائید؟ اگر ملتهای قبل، از ستم فرمان روایان خود، شکایت داشتند، من امروز از ستم ملت خودم شکایت دارم، گوئی من پیرو و فرمانبر هستم و آنها رهبر و فرمانروا می‏باشند...»
در این میان که علی (ع) ناراحتی خود را نسبت به سستی و سهل‏انگاری ملت، اعلام داشت، دو نفر از اصحابش به حضور علی (ع) آمدند و یکی از آنها عرض کرد:
«من جز اختیار خود و برادرم را ندارم، فرمان بده تا آن را اجرا کنیم».
امام علی (ع) در پاسخ فرمود: این تقعان مما ارید: «شما در برابر آنچه من می‏خواهم چه کاری می‏توانید انجام دهید؟»
یعنی: با یک نفر و دو نفر، کاری ساخته نیست، باید بسیج عمومی نمود، و با سپاه مجهز و بسیار، برای سرکوبی متجاوزان، حرکت کرد.