بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
گویند: وقتی که نمرودیان بیابان وسیعی را پر از هیزم کرده و آن را به آتش مبدل ساختند تا حضرت ابراهیم (ع) را درون آتش افکندند، آتش آنقدر زیاد بود، که پرندگان تا چهار فرسخ نمی‏توانستند در فضا پرواز کنند، در این میان زنبوری دهانش را پر از آب کرد و بر آتش ریخت، جبرئیل از او پرسید: «این مقدار آب چه سودی دارد؟» او در پاسخ گفت: «خداوند هر کسی را به اندازه قدرتش، تکلیف می‏کند»، خداوند عمل زنبور را قبول کرد و او را یعسوب (امیر) زنبورها قرار داد، یعسوب دارای دو ویژگی است 1- جثه بزرگ دارد2- نیش ندارد، زنبوران تحت فرمان او با نظم خاصی زندگی می‏کنند.