بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
امام صادق (ع) فرمود: خداوند به حضرت داود (ع) وحی کرد: «بنده‏ای از بندگان من به سوی من با «حسنه» می‏آید، که از این رو بهشت را بر او مباح نمودم».
داود (ع) عرض کرد: آن «حسنه» چیست؟
خداوند به او وحی کرد: یدخل علی عبدی المومن سرورا ولو بتمرة: «آن حسنه این است که بنده با ایمان را هر چند با یک عدد خرما شادمان سازد».
داود (ع) عرض کرد: «خداوندا سزاوار است، کسی که تو را شناخت امیدش را از تو قطع نکند»