بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
بنی امیه بقدری نسبت به علی (ع) دشمنی و کینه داشتند، که در بالای منبرها، به ساحت مقدس او، جسارت کرده و او را سب و لعن می‏کردند، و این بدعت از ناحیه معاویه شروع شد و تا زمان خلافت عمربن عبدالعزیز (هشتمین خلیفه اموی) ادامه داشت (یعنی حدود بیش از شصت سال).
تا آنجا که می‏نویسند: در زمان خلافت عبدالملک (پنجمین خلیفه اموی) روزی یکی از علماء، در مسجد دمشق، موعظه می‏کرد، ناگهان در وسط گفتارش، مقداری از فضائل حضرت علی (ع) را به زبان آورد.
عبدالملک گفت: «عجبا هنوز مردم، علی (ع) را فراموش نکرده‏اند، دستور داد، زبان آن عالم را بریدند».
شاعر در این مورد چه زیبا گفته:
اعلی المنابر تعلنون بسبه - و بسیفه نصبت لکم اعوادها
ترجمه :
«برفراز منبرها، آشکارا به علی (ع) ناسزا می‏گویند، با اینکه چوبهای این منبرها، با شمشیر و مجاهدات علی (ع) نصب گردید و درست شد».