حارث بن مغیره می‏گوید: در یکی از راههای مدینه، با امام صادق علیه‏السلام ملاقات کردم، فرمود: کیستی، آیا حارث هستی؟ .
فرمود: آگاه باش که گناهان نابخردان شما باور وبال گردن دانشمندان شما خواهد شد .
سپس از آنجا رفت، بعداً به خان امام صادق ع رفتم و پس از گرفتن اجازه، به محضرش شرفیاب شدم و عرض کردم:
شما با من ملاقات کرده و چنین فرمودید که دانشمندان شما حامل بار گناه نابخردان خواهند شد، و من ای این سخن بسیار بر آشفته و مضطرب شده‏ام (اینک به اینجا برای درخواست توضیح آمده‏ام ).
امام صادق علیه‏السلام فرمود: آری، (سپس چنین توضیح داد ).
چه مانع شده که وقتی شنیدید بعضی از افراد شما گناه می‏کند و موجب ناراحتی ما می‏شود، نزد او بروید و او را متنبه کرده و در مورد گناهش سرزنش کنید و با بیان رسا و قاطع او را از گناه باز دارید؟ !.
عرض کردم: فدایت شوم، آنها از ما اطاعت نمی‏کنند و سخن ما را نمی‏پذیرفت .
فرمود:
اهجروهم واجتنبوا مجالسهم :
در این صورت، آنها دوری کنید و در مجالس آنها شرکت نکنید (135).
به این ترتیب، امام صادق علیه‏السلام به لزوم دعایت موازین امر به معروف و نهی از منکر و لزوم دوری از گنهکار (که یکی از مراتب نهی از منکر است )توصیه اکید فرموده، و مسامحه کنندگان را شریک گناه گنهکاران خواند.