بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
اصبغ بن نباته (یکی از یاران مخلص علی علیه‏السّلام) گوید: در خانه علی علیه‏السّلام مشغول دعا بودم، پس از مدتی، علی علیه‏السّلام از منزل بیرون آمد، مرا که دید فرمود: چه می‏کنی؟ عرض کردم: «دعا می‏کنم» فرمود: هرگاه می‏خواهی دعا کنی بگو: الحمدللّه علی ما کان و الحمدللّه علی کل حال (سپاس خداوند را بر آنچه که گذشت و سپاس او را بر هر حال) سپس دست راستش را بر شانه چپ من گذاشت و فرمود: ای اصبغ! لئن ثبتت قدمک، و تمت ولایتک، و انبسطت یدک فاللّه ارحم من نفسک.
ترجمه :
«اگر در راه دین، ثابت قدم بودی، و ولایت تو کامل شد (یعنی امامت رهبران حق را قبول کردی و آنها را دوست داشتی و دستت را گشودی و کمک به تهیدستان نمودی) آنگاه خداوند از خودت، به تو مهربانتر است».