بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
شخصی را می‏شناسم، دانشمندی ادیب و احتیاط کار و وارسته بود، مردم به او احترام خاصی می‏کردند، حدود پانزده سال است که از دنیا رفته است.
متأسفانه از خصوصیات او این بود که از مجالس عزای سید شهیدان امام حسین (ع) کنار می کشید و در دستجات سینه‏زنی شرکت نمی‏نمود.
چندی پیش یکی از مؤمنینی که دهها سال است از چاکران درگاه امام حسین علیه‏السّلام می‏باشد و در حسینیه‏ای خدمتگذار عزاداران است، نقل می‏کرد: در عالم خواب دیدم، ماشین سواری آمد و کنار در حسینیه توقف کرد، و چند نفر از آن پیاده شدند از جمله شخص مذکور، پیاده شد و نزد من آمد و ملتمسانه از من تقاضا کرد که مقداری از آن چادر حسینیه را به من بدهید، که به آن احتیاج دارم.
نگارنده: وقتی که این خواب را شنیدم، بی درنگ دریافتم که او بر اثر کناره‏گیری از عزای امام حسین (ع) اکنون در عالم برزخ، کارش به جائی رسیده که به مقداری پارچه چادر حسینیه، نیاز پیدا نموده است.