بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
در زمان جاهلیت، قبیله «بنی حنیفه» بتی را از غذائی بنام «خیس» (که مرکب از روغن و آرد و خرما) بود، ساختند و مدت طولانی آن را پرستیدند، بعداً بر اثر قحطی و گرسنگی ، به جان آن بت افتاده و آن را خوردند.
شاعری در این مورد گوید:
اکلت بنی حنیفة ربها - زمن التفحم و المجاعة
لم یحذروا من ربهم - سوء العواقب و التباعة
یعنی: طایفه بنوحنیفه، پروردگار (ساخته) خود را هنگام قحطی و گرسنگی خوردند، و در مورد پروردگارشان، از سرانجام و عاقبت بد نهراسیدند (چرا که با خوردن آن، پس از طی مراحلی، آن بت، مبدّل به مدفوع می‏شود!).