بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
نقل می‏کنند، حافظ شیرازی در یکی از اشعارش، گفت:
گر مسلمانی از این است که حافظ دارد - آه اگر از پس امروز بود فردائی
مصرع دوم موجب شد که عده‏ای حافظ را تکفیر کرده و گفتند، او در مورد روز قیامت با تعبیر کلمه «اگر» شک و تردید نموده است.
این مطلب به گوش حافظ رسید، برای دفع این تهمت، شعری قبل از شعر فوق، ساخت و در نتیجه ایراد فوق برطرف گردید و آن شعر این است.
این حدیثم چه خوش آمد که سحرگه می‏گفت - بردر میکده‏ای بادف ونی ترسائی
گرمسلمانی از این است که حافظ دارد - آه اگر از پس امروز بود فردائی
در نتیجه مطابق مضمون شعر آخر، ترسا (یعنی مسیحی) در مورد قیامت تردید کرده است نه حافظ.