مدتی پس از شهادت علی علیه‏السلام یکی از دوستان علی علیه‏السلام بنام ضرار بن ضمره به شام رفت، و در جلسه‏ای با معاویه ملاقات کرد.
معاویه که او را می‏شناخت، گفت: مقداری از شأن علی علیه‏السلام برایم تعریف کن .
او تا اسم علی علیه‏السلام را شنید، منقلت شد و بی اختیار، قطرات اشک از چشمانش سرازیر گردید و گفت: از این تقاضا بگذر، و معافم کم .
معاویه اصرار کرد و گفت: از تو دست بر نمی‏دارم، تا مقداری از فضائل علی علیه‏السلام برایم بگوئی .
او، به مطالبی از شأن امیرمؤمنان علی علیه‏السلام اشاره کرد و در میان این مطالب، دو جمله‏ای گفت که بسیار بلند معنی است، گفت:
لا یخاف الضعیف من جوره، و لا یطمع القوی فی میله :
مستضعفان و مستمندان ترس آن نداشتند که از ناحیه او ره آنها ظلم بشود، و زورمندان در نیل به اهداف باطل خود، در او راه نداشتند (162).
براستی سزاوار است که این دو جمله در دو تابلو، نوشته شود و کنار دفتر رئیس سازمان بین الملل و تمام رهبران جهان، نصب گردد و طرفداران حقوق بشر، آن را الگوی خود قرار دهند.