بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
می‏نویسند: در زمان سلطنت امیر تیمور گورکان، جمعی از افراد ماوراءالنهر که از متعصبان دشمن علی (ع) بودند، مجلسی تشکیل داده و صورت مجلسی نوشتند، که در آن آمده بود، دشمنی و کینه نسبت به علی (ع) بر هر فرد مسلمانی واجب است، هر چند به مقدار جوی، کینه داشته باشد، زیرا او به قتل عثمان، فتوی داده است.
آن نوشته را نزد امیر تیمور فرستادند، تا او نیز آن را تأیید کند، و مانند خلفای بنی امیه، دستور دهد که خطباء و سخنرانان، بالای منبرها، نسبت به ساحت مقدس آنحضرت، به بدگوئی بپردازند.
امیر تیمور گفت: چون من مرید پیر مرشد، «شیخ زین‏الدین نابتادی» هستم، این نوشته را نزد او می فرستم و او هر چه رأی داد همانرا پیروی می‏کنم.
آن نوشته را نزد او فرستاد، او پس از خواندن آن، این رباعی را در پشت آن نوشت:
گر آنکه بود فوق سماء منزل تو - و از کوثر اگر سرشته باشد گل تو
گر مهر علی نباشد اندر دل تو - مسکین تو و سعی‏های بی‏حاصل تو