آغاز سالهای هجرت بود، ماه رمضان نزدیک می‏شد، پیامبر اسلام (ص)در آخرین جمعه ماه شوال در مسجد مدینه برای مسلمین سخنرانی کرد، و از عظمت و ارزش ماه رمضان سخن به میان آورد.
امیرمؤمنان علی علیه‏السلام پای منبر برخاست و گفت: ای رسول خدا! در این ماه، چه کاری بهترین کار است ؟ !.
رسول خدا (ص)فرمود:
افضل الااعمال فی هذا الشهر الورع عن محارم الله :
بهترین کار در این ماه، اجتناب از گناه است .
سپس رسول اکرم (ص)گریه کرد.
علی علیه‏السلام عرض کرد: ای رسول خدا! چه چیر تو را گریانید ؟
فرمود: گریه‏ام بخاطر یاد مصیبتی است که در این ماه بر تو وارد می‏شود، گوئی می‏بینم که در پیشگاه خدا نماز می‏گذاری، و شقی‏ترین مردم ضربتی به سرت می‏زند که ریشت از آن ضربت به خونت، رنگین خواهد شد .
علی علیه‏السلام عرض کرد:
یا رسول الله وذالک فی سلامه من دینی ؟:
ای رسول خدا! این حادثه، در موقع سلامت دین من به من می‏رسد ؟ فرمود: فی سلامه من دینک: آری در سلامت دینت (163).