بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
حضرت رضا (ع) فرمود: هنگامی که روز قیامت می‏شود، انسان با ایمان در پیشگاه خداوند، قرار می‏گیرد، و خداوند خودش او را به محاسبه می‏کشد، و کردار او را در معرض دید او قرار می‏دهد.
او نخست، نامه‏ای از عمل خود را می‏نگرد، که در آن گناهانش ثبت شده، از دیدن آن رنگش تغییر می‏کند و لرزه بر اندامش می‏افتد:
سپس نامه دیگری را می‏نگرد، که در آن کارهای نیک، و پاداش آنها ثبت شده، از دیدن آن شادمان می‏گردد.
پس از آن خداوند به فرشتگان دستور می‏دهد که صفحه‏هایی را بیاورید که در آن، هیچ‏گونه اعمالی ثبت نشده است، فرشتگان آن صفحه‏ها را در معرض دید مؤمنان قرار می‏دهند، وقتی مؤمنان آن صفحات را می‏نگرند، در می‏یابند که در آن صفحه‏ها، (پاداش ثبت شده) ولی عملی نوشته نشده است، به خدا عرض می‏کند: «خدایا به عزت و جلالت در این صفحات، عملی نمی‏بینم».
خداوند به آنها می‏فرماید: «راست می‏گوئید، شما آن اعمال (نیک) را نیت کردید (ولی موفق به انجامش نشدید) و ما همان اعمال را برای شما ثبت کردیم، سپس به مؤمنان به خاطر نیت آن اعمال، پاداش می‏دهند».