مرجع عظیم الشأن، شیخ حر عاملی (متوفی 1104 ه. ق )صاحب کتاب وسائل الشیعه می‏گوید: روز عید بود، با جمعی از طلاب و مردان صالح در روستای مشغری، نشسته بودیم، می‏گفتم: ای کاش می‏دانستم که در عید آینده کدامیک از ما زنده‏ایم و کدام از دنیا رفته‏ایم؟ !.
یکی از حاضران بنام شیخ محمد که در درس و بحث ما شرکت می‏کرد، با قاطعیت گفت: من در عید آیند و عید پس از آن تا 26 سال زنده هستم .
او این سخن را بطور قاطع می‏گفت، و معلوم بود که شوخی نمی‏کند.
به او گفتم: تو علم غیب می‏دانی؟ !.
گفت: نه، سپس توضیح داد: من گرفتار بیماری بسیار سخت شدم، در عالم خواب، حضرت مهدی (عج)را دیدم، به آنحضرت عرض کردم، من بیمار هستم، و ترس آن دارم که در این بیماری نمیرم، ولی دستم از عمل نیک خالی است و آمادگی برای سفر آخرت ندارم .
فرمود: نترس تو از این بیماری شفا می‏یابی، و بیست وشش سال دیگر زنده میمانی .
سپس کاسه‏ای که در دست داشت، به من داد، شربتی که در آن بود، خوردم و هماندم شفا یافتم و برخاستم و نشستم و سلامتی خود را باز یافتم، و یقین دارم که این خواب، خواب شیطانی نبود.
شیخ حر عاملی می‏گوید: من وقتی که این سخن را از او شنیدم، تاریخش را یادداشت کردم که در سال 1049 قمری به مشهد رفتم، و در سال آخر (1075 ه. ق )متوجه شدم که 26 سال به پایان رسیده است، با خود گفتم: اگر سخن آن مرد (شیخ محمد )صحیح باشد، می‏بایست او فوت کرده باشد، یکی دو ماه بیش نگذشت که نامه‏ای از برادرم به من رسید که در آن نوشته بود فلان شخص (شیخ محمد )از دنیا رفت یعنی همان وقت و سال بعد و سال بعد از 26 سال که امام زمان علیه‏السلام به او فرموده بود.