بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
امام صادق (ع) فرمود: سه زن به حضور رسول خدا (صلی اللّه علیه و آله) شرفیاب شدند:
یکی از آنها گفت: «شوهرم گوشت نمی‏خورد».
دیگری گفت: «شوهرم، از بوی خوش، استفاده نمی‏کند».
سومی گفت: «شوهرم به زنان نزدیک نمی‏شود (و تمایل برای آمیزش نشان نمی‏دهد).
(در حقیقت، این بانوان از شوهران خود، شکایت داشتند، چرا که شوهرانشان به اصطلاح غلط، به دنیا پشت پا زده بودند، و راه آخرت را پیش گرفته بودند، و خیال می‏کردند که استفاده صحیح از نعمتهای دنیا، دنیاپرستی مذموم است).
رسول اکرم (صلی اللّه علیه و آله) بسیار ناراحت شد، از خانه بیرون آمد در حالی که بر اثر شدت ناراحتی، عبایش به زمین کشیده می‏شد، در این حال وارد مسجد گردید، به بالای منبر رفت و پس از حمد و ثنا خطاب به مردم فرمود:
«چه شده که (گروهی از) یاران من، از خوردن گوشت، و بوئیدن بوهای خوش، و نزدیک شدن به زنان، دوری میکنند؟!
اما انی آکل اللحم واشم الطیب و آتی النساء، فمن رغب عن سنتی فلیس منی.
ترجمه :
«بدانید که من هم گوشت می‏خورم، و هم بوی خوش را استشمام می‏نمایم، و هم به زنان نزدیک می‏شوم، بنابراین هر کس که از روش من بی‏میل شود، از من نیست».
به این ترتیب به آنها آموخت: خطی که پیش خود، برگزیده خط انحرافی است.