اصبغ بن نباته می‏گوید: در جنگ جمل در حضور امیر مؤمنان علی علیه‏السلام بودم، مردی آمد و در حضور آنحضرت ایستاد و عرض کرد: اس امیرمؤمنان: من می‏بینم هم سپاه دشمن تکبیر (الله اکبر )می‏گوید و هم ما، هم آنها تهلیل (لااله الا الله )می‏گویند و هم ما، هم آنها نماز می‏خوانند و هم ما ؟ بنابر این، بر چه اساسی ما با سپاه دشمن (سپاه عایشه و طلحه و زبیر )جنگ کنیم ؟ !.
امیرمؤمنان علی علیه‏السلام در پاسخ فرمود: ما بر اساس فرمان خدا در قرآن، می‏جنگیم .
او پرسید: ما آنچه در قرآن آمده، به آن آگاهی نداریم، به ما بیاموز .
امام علیه‏السلام فرمود: بر آنچه که خدا در سوره بقره نازل فرموده است .
او پرسید، کدام آیه ؟، به ما بیاموز.
امام علیه‏السلام فرمود: بر اساس این آیه (253 سوره بقره ):
تلک الرسل فضلتا تعضهم علی بعض منهم من کلم الله ورفع بعضهم، درجات و آتینا عیسی بن مریم البینات و ایدناه بروح القدس و لوا ختلفوا فمنهم من امن و منهم من کفرو و لو شاء الله من اقتتلوا و لکن الله یفعل ما یرید :
بعضی از آن رسولان را بر بعضی دیگر، برتری دادیم به برخی از آنها، خدا با او سخن گفت (یعنی موسی )و بعضی را درجاتی برتر داد، و به عیسی بن مریم نشانه‏های روشن دادیم و او را با روح القدس، تأیید نمودیم، و اگر خدا می‏خواست، کسانی بعد از این پیامبران بودند، پس از آنکه آن همه نشانه‏های روشن، برای آنها آمد، با هم جنگ و ستیز نمی‏کردند، ولی این امتها بودند که با هم اختلاف کردند، بعضی ایمان آوردند، و بعضی کافر شدند (و جنگ و اختلاف بروز کرد )و باز اگر خدا می‏خواست، با هم پیکار نمی‏کردند، ولی خداوند آنچه را می‏خواهد (از روی حکمت )انجام می‏دهد .
سپس فرمود: ما از آن گروهی هستیم که ایمان آوردیم، ولی آنها (سپاه دشمن )از کسانی هستند که راه کفر را پیمودند .
آن مرد، از این بیان امیرمؤمنان علیه‏السلام آگاه شد، و گفت: سوگند به خدای کعبه که آنها (دشمنان )کافر شدند ، سپس به جنگ با آنها شتافت و به شهادت رسید(164).