بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
امام صادق (ع) فرمود: پیرمرد عابدی در میان بنی‏اسرائیل در زمانهای قبل به عبادت و راز و نیاز با خدا، معروف بود، روزی در وسطهای نماز دو کودکی را در کنار خود دید که خروسی را گرفته‏اند و پرهای او را می کنند.
او توجه به کار کودکان نکرد و به عبادت خود ادامه داد (و با اینکه می‏بایست آنها را از این کار ظالمانه نهی کند، چیزی به آنها نگفت).
خداوند بر او غضب کرد، و به زمین فرمان داد تا او را در کام خود فرو برد، زمین او را زنده در خود فرو برد، و او در اعماق زمین همچنان و همیشه فرو می‏رود.
و این است نتیجه شوم ترک نهی از منکر و سرنوشت پر از عذاب عابد جاهلی که به عبادت خشک ادامه داد، و مسائل فرعی را بر مسائل اصلی مقدم می‏داشت.