بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
امام صادق (ع) فرمود: دانشمندی نزد عابدی رفت و از او
پرسید: «نماز تو چگونه است؟!».
عابد - از مثل من، چنین پرسشی می‏کنند؟ من سالها است به عبادت خدا اشتغال دارم.
دانشمند - گریه تو (از خوف خدا) چگونه است؟
عابد - آنقدر گریه می‏کنم که اشکهایم به جریان می‏افتد.
دانشمند - اگر (بجای اینگونه گریه) خنده بر لب داشته باشی و از خدا بترسی بهتر از گریه‏ای است که همراه ترس از خدا در مورد کوتاهی در عمل، داشته باشی، و این را بدان عمل انسانی که گریه این چنین دارد (و همراه خوف الهی نیست) به سوی خدا بالا نمی‏رود (و قبول درگاه حق نمی‏گردد).