روزی امام حسن علیه‏السلام در محلی عبور می‏کرد، چشمش به جوانی افتاد که قاه قاه می‏خندید، نزد جوان رفت و فرمود:
ای جوان، آیا شنیده‏ای که در روز قیامت، همه مردم وارد دوزخ می‏شوند ؟ !
جوان - آری، شنیده‏ام و دانسته‏ام .
امام حسن - از کجا شنیده و دانسته‏ای ؟ !
جوان - از اینکه خداوند در قرآن (سوره مریم آیه 7 )می‏فرماید:
و ان منکم الا واردها و کان علی ربک حتما مقضیا :
همه سما (بدون اسنثناء )وارد جهنم می‏شوید، این امری است حتمی و فرمانی است قطعی از ناحیه پروردگارتان(که بعضی آن را مربوط به پل صراط می‏دانند ).
امام حسن - آیا تو اطمینان داری که از افرادی نیستی که تو را در جهنم نگهدارند ؟ !
جوان - نه چنین اطمینانی ندارم.
امام حسن - پس کسی که نمی‏داند بهشتی است یا جهنمی، این گونه نمی‏خندد، (و همه دهان را برای خندیدن نمی‏گشاید).
آن جوان، از این نصیحت دلسوزانه امام حسن علیه‏السلام پند گرفت، و بعد از آز روز کسی آن جوان را خندان ندید(194).