بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
روز سه‏شنبه هفتم مهر 1366 شمسی، ائمه جمعه سراسر کشور اسلامی ایران در پایان کار سومین سمینار سراسری، به اتفاق آیت‏اللّه مشکیینی امام جمعه قم و حضرت حجةالاسلام والمسلمین آقای سید علی خامنه‏ای امام جمعه تهران در حسینیه جماران با امام خمینی (مدظله العالی) ملاقات کردند.
حضرت آیت اللّه مشکینی، چند دقیقه سخنرانی کرد، و در این سخنرانی مقداری از مقام ارجمند امام، تجلیل نمود.
پس از ایشان، امام خمینی (مدظله) مقداری سخن فرمود، در آغاز، پس از بسم‏اللّه فرمود:
«من قبلاً از آقای مشکینی گله کنم، ما آنقدری که گرفتار نفس خودمان هستیم، کافی است دیگر مسائلی نفرمائید که انباشته بشود در نفوس ما و ما را به عقب برگرداند، شما دعا کنید که آدم بشویم، دعا کنید که حتی به همین ظواهر اسلام عمل بکنیم، ما که دستمان به آن به واطن نمی‏رسد، لااقل به این ظواهر عمل بکنیم».
نگارنده گوید: این جریان مرا به جمله‏ای از خطبه همام که در نهج‏البلاغه آمده انداخت که امیرمؤمنان علی(ع) در وصف پرهیزکاران می‏فرماید:
اذا زکی احد منهم خاف مما یقال له فی قول آنا اعلم بنفسی من غیری، و ربی اعلم بی منی بنفسی، اللّهم لا تو اخذنی بما یقولون.
:«هرگاه یکی از آنها (پرهیزکاران) مدح و ستایش شوند، از آنچه درباره‏اش گفته شده، در هراس می‏افتد و می‏گوید: من از دیگران نسبت به خود آگاهترم، و پروردگارم به اعمالم از من آگاهتر است (می‏گوید) پروردگارا ما را به آنچه که درباره ما می‏گویند، مؤاخذه مفرما!».
و در موردی، جمعی آن حضرت را ستودند، فرمود:
«اللّهم انک اعلم بی من نفسی و انا اعلم بنفسی منهم...»
:«خداوند تو نسبت به من از خود من آگاهتری، و من آگاهتر از آنها به خودم هستم، خداوندا ما را بهتر از آنچه آنها گمان می‏کنند قرار ده و آنچه را نمی‏دانند بر ما ببخش».
به‏این ترتیب در می‏یابیم که امام خمینی (مدظله) شاگردی از مکتب مولایش علی (ع) است، و در روش خود از آنحضرت پیروی می‏کند.