شیخ حر عاملی (محمد بن حسن متوفی 1104 ه. ق ) از مراجع علمای بزرگ قرن دوازدهم است، که کتابهای نفیسی از او بیادگار مانده مانند وسائل الشیعه (در 20 جلد )و اثباه 180183الهداه (در 7 جلد )و...
او از مردم جبل عامل لبنان بود، به ایران آمد و در مشهد در جوار مرقد شریف حضرت رضا علیه‏السلام سکونت گزید، و در همانجا رحلت کرد، و قبرش در صحن مطهر حضرت رضا علیه‏السلام جنب مدرسه میرزا جعفر می‏باشد.
این مرد بزرگ، نقل می‏کند: در ایام کودکی در سنین دهسالگی بیماری بسیار سختی پیدا کردم به گونه‏ای که در بستر مرگ فرا گرفتم و بستگانم اندوهگین و گریان، مهیای عزا شدند و یقین کردند که امشب می‏میرم (حالت توجه و توسل به چهارده معصوم پیدا کردم ).
در همان حالت بین خواب و بیداری، پیامبر (ص)و امامهای دوازده گانه را دیدم، بر آنها سلام کردم و با یک یک آنها مصافحه نمودم،
مخصوصا با امام صادق علیه‏السلام گفتگوئی کردم که اکنون در خاطرم نیست که آن گفتگو چه بود، فقط این مطلب یادم هست که در حق من دعا کرد.
وقتی که به امام زمان حضرت قائم (عج)سلام کردم، و با او مصافحه نمودم، سخت گریه کردم، عرض کردم مولای من، می‏ترسم در این بیماری بمیرم، در صورتی که هنوز بهره‏ای از علم و عمل در عمر خود نگرفته‏ام،
فرمود: نترس، در این بیماری نخواهی مرد، بلکه خداوند به تو شفا می‏دهد، و عمر طولانی به تو عنایت کند، سپس کاسه‏ای که در دست داشت به من داد، از شربت آن نوشیدم و هماندم حالم خوب شد، و بطور کل بیماریم بر طرف گردید، و برخاستم نشستم، بستگانم تعجب کردند که من خودم برخاستم و نشستم و بیماریم بر طرف شده است.
تا چند روز، قضیه را به آنها نگفتم، بعدا موضوع شفا را برای آنها تعریف کردم، و آنها به راز شفای من آگاه شدند(136).