احمد بن عبدالله بن سلیمان، معروف به ابو العلا معری از دانشمندان ادیب و شاعران معروف و برازنده قرن پنجم بود، زادگاه او محلی از شام بنام معه بود، در همانجا در سال 449 هجری قمری از دنیا رفت
از خصوصیات او اینکه از پارسایان روزگار بود، و حتی گوشت نمی‏خورد، بخاطر اینکه سیر حیوان یا پرنده‏ای را نبرند، او بر اساس این عقیده چهل و پنج سال گوشت نخورد (180)
نقل میکند: هنگامی که در بستر مرگ قرار گرفت، طبیب دستور داد تا برای او سوپ جوجه درست کنند این غذا رسید و فهمید گوشت در میان غذا است، عمیقا متأثر شد، تا و خطاب به جوجه کرد و گفت: چرا مانند شیر قوی نشدی تا کسی نتواند تو را بکشد، آری ضعف و ناتوانی موجب خواری است 9، شاعر معروف ایرج میرزا در این باره می‏گوید:
قصه شنیدم که بوالعلاء معری - لحم نخورد و دوات لحم نیازرد
در معرض موت با شاره دستور - خادم او جوجه‏ای به محضر اوبرد
خواجه چو آن طیر کشته یافت برابر - اشک تحسر زهر دودیده بیفشرد
گفت به طیر، از چه شیر شرزه نگشتی ؟ - تا نتواند کست به خون کشد و خورد
مرگ برای ضعیف، امر طبیعی است - هر قوی اول ضعیف گشت و سپس مرد
برداشت نگارنده از این اشعار که ترجمان سخن ابوالعلاء معری است، این است که مسلمانان باید همواره آماده باشند و تا می‏توانند خود را در برابر دشمن، نیرومند کنند و لحظه‏ای از مکر و حیله دشمن غافل نمانند، چه آنکه اگر دشمن جنایتکار و جهانخوار احساس ضعف در ملتی کند، قطعا او را از پای در می‏آورد، و سلطه جنایت‏آمیز خود را بر آن ملت، تحمیل مینماید، آری، مرگ برای ضعیف، امر طبیعی است! .