بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
روزی رسول خدا (صلی اللّه علیه و آله) در مسجد مدینه، نماز ظهر می‏خواند، علی (ص) نیز حاضر بود، فقیری وارد مسجد شد، و از مردم خواست که به او کمک کنند، هیچ کس به او چیزی نداد.
دل فقیر شکست و عرض کرد: «خدایا گواه باش که من در مسجد رسول خدا (صلی اللّه علیه و آله) درخواست کمک کردم ولی هیچ کس به من کمک نکرد».
در این هنگام علی (ص) که در رکوع نماز بود، با انگشت کوچکش اشاره کرد، فقیر به جلو آمد و با اشاره علی (ع)، انگشتر را از انگشت علی (ص) بیرون آورد و رفت.
رسول خدا (صلی اللّه علیه و آله) پس از نماز به خدا متوجه شد و عرض کرد: پروردگارا برادرم موسی از تو تقاضا کرد:
رب اشرح لی صدری - و یسرلی امری - واحلل عقدة من لسانی یفقهوا قولی واجعل لی وزیرا من اهلی - هارون اخی اشدد به ازری - و اشرکه فی امری (سوره طه آیه 25 تا 32).
یعنی: «سینه مرا گشاده دار، کار مرا آسان کن، و گره از زبانم بگشا، تا سخنان مرا بفهمند، و وزیری از خاندانم برای من قرار بده، برادرم هارون را، به وسیله او پشتم را محکم گردان، و او را در کار من شریک کن».
(پس از این پیامبر اسلام (صلی اللّه علیه و آله) عرض کرد:)
الهم اشرح لی صدری، و یسرلی امری، واجعل لی وزیرا من اهلی، علیا، اشدد به ظهری.
ترجمه :
«پروردگارا سینه مرا گشاده دار - کار مرا بر من آسان گردان، و وزیری از خاندانم برایم قرار بده که علی (ع) باشد، بوسیله او پشتم را محکم کن».
هنوز سخن پیامبر (صلی اللّه علیه و آله) به پایان نرسیده بود که جبرئیل نازل شد و این‏آیه (55 سوره مائده) را نازل کرد:
انما ولیکم اللّه و رسوله والذین امنوا الذین یقیمون الصلوة و یؤتون الزکاة و هم راکعون.
ترجمه :
«سرپرست و رهبر شما، تنها خدا است و پیامبر او، و آنها که ایمان آورده‏اند و نماز را بر پا می‏دارند و در حال رکوع، زکات می‏پردازند».
به این ترتیب، ولایت و رهبری علی (ص) پس از پیامبر (صلی اللّه علیه و آله) از سوی خدا اعلام گردید.