بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
مرحوم استاد بزرگ آیت‏اللّه میرزا مهدی قمشه‏ای که دارای تألیفات بسیار است، از جمله دیوانی است مشحون از قصائد و غزلیات و اشعار پر مغز در مسائل اسلامی و منقبت چهارده معصوم (ع) که از او به یادگار ماند و از جمله ترجمه قرآن مجید که در دسترس عموم است.
نقل شده خداوند پسری به ایشان داد، نام او را حسین گذاشت (که اکنون از فضلای ارجمند است).
این حسین، بیمار شد، ایشان نذر کرد که اگر حسین، شفا یابد، قصیده‏ای پیرامون امام حسین (ع) بسراید، پسرش شفا یافت، و او قصیده بسیار غرا و پر مغز سرود و ماجرای کربلای حسینی را نیز در اشعار خود آورد که در دیوان مذکور تحت عنوان «نغمه حسینی» ثبت و چاپ شده است.
استاد حسن‏زاده آملی می‏فرمود «وقتی که جنازه استاد الهی قمشه‏ای را به قم آوردند و در میان لحد قبر گذاردند، مرحوم استاد علامه طباطبائی کنار قبرش آمد و گریه سختی کرد و فرمود: امسال دو ضایعه بزرگی رخ داد 1- رحلت مرحوم آیت‏اللّه شیخ محمد تقی آملی 2- رحلت آیت‏اللّه الهی قمشه‏ای». مرحوم استاد قمشه‏ای در سن 70 سالگی درگذشت و قبر شریفش در وادی السلام قم در یکی از حجرات ناحیه چپ در ورودی قرار دارد.