بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
محمد بن علی بن نعمان کوفی معروف به «مؤمن الطاق» از شاگردان برجسته امام صادق (ع) بود، نظر به اینکه او مغازه‏ای در محل «طاق المحامل» کوفه داشت، به «مؤمن الطاق» معروف گردید، ولی مخالفان آنقدر از ناحیه بحثها و استدلالهای او، ورشکسته شده بودند که او را «شیطان الطاق» می‏خواندند.
جالب اینکه: ابوخالد کابلی گوید: در مدینه کنار قبر پیامبر (صلی اللّه علیه و آله) مؤمن الطاق را دیدم سینه چاک کرده بود و به سئوالات اهل مدینه پاسخ می‏داد و با آنها بحث می‏کرد.
من به جلو رفتم و به مؤمن الطاق گفتم: امام صادق (صلی اللّه علیه و آله) ما را از بحث و گفتگوی مذهبی نهی کرده است، گفت: آیا امام صادق (ع) به تو دستور داده که این سخن را به من بگوئی؟ گفتم نه به خدا سوگند، بلکه به من فرمود: با هیچ کس بحث نکن، گفت: بنابراین تو برو سخنش را اطاعت کن.
ابوخالد گوید: به حضور امام صادق (ع) رفتم و جریان را گفتم، لبخندی زد و فرمود: «ای ابوخالد (فرق است بین مؤمن الطاق و تو) او با مردم (مخالفان) سخن می‏گوید، و در سخن اوج می‏گیرد (و این راه و آن راه می‏پرد) سخن طرف مقابل را درهم می‏شکند، ولی اگر تو وارد سخن گردی قدرت بر پرواز از این سو به آن سو نداری.
به این ترتیب، امام (ع) این درس را آموخت که افراد مطلع و دانشمند باید با مخالفان بحث و گفتگو کنند که بتوانند بر آنها پیروز شوند، ولی افراد کم اطلاع نباید وارد بحث گردند که مایه شکست و شرمندگی خواهند شد.