بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
یکی از مراجع تقلید زمان ناصرالدین شاه که مجتهدی بیدار و شجاع بود مرحوم ملا علی کنی (رضوان الله علیه) است. و یکی از قراردادهای استعماری دولت ناصرالدین شاه، «امتیاز رویتر» بود که از ننگین‏ترین قراردادهای آن زمان به شمار می‏رفت.
مخالفت جمعیتی از مسلمین تحت رهبری ملا علی کنی با این قرارداد (و مخالفتهای دیگران) موجب شد که شاه، آن را لغو کرد و نخست‏وزیر ناصرالدین شاه، میرزا حسین خان سپهسالار از صدارت برکنار شد، از نکات تاریخی اینکه:
معروف است روزی «کامران میرزا» پسر ناصرالدین شاه که وزیر جنگ و حاکم تهران بود به دیدن حاج ملا علی کنی رفت، حاج ملا علی بخاطر درد پا نمی‏توانست دوزانو بنشیند، از کامران میرزا (که نایب‏السلطنه نیز بود) عذر خواست و پایش را دراز کرد.
کامران میرزا، این حرکت ملا علی را حمل بر بی‏اعتنائی او کرد، و در حالی که باطناً ناراضی به نظر می‏رسید، پاسخ داد «اصلاً چیز مهمی نیست، من هم درد پا دارم» و بعد از این گفتار دروغین، پایش را دراز کرد.
حاج ملا علی که متوجه جسارت کامران میرزا شده بود، جواب داد:
«اگر می‏بینید من پایم را دراز کرده‏ام، علتش این است که دستم را کوتاه کرده‏ام، شما هم دستت را کوتاه کن (یعنی دست‏درازی به حریم اسلام و حقوق مردم نکن) و پایت را دراز کن، در این صورت من چه حرفی دارم؟!». به این ترتیب، مجتهد آزاده ملا علی کنی، در ضمن جواب، حرف خود را زد و به وی فهماند که آشتی ناپذیری او با دستگاه ناصرالدین شاه به خاطر پامال کردن قوانین اسلام و حقوق مسلمین است.