بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
عصر رسولخدا (ص) بود، یک سال قحطی و خشکسالی سراسر حجاز را فرا گرفت، گندم و جو کمیاب شد، جمعی از مسلمین به حضور رسول خدا (ص) آمده و عرض کردند: «ای رسولخدا (ص) غذا نایاب شده و گندم و جو وجود ندارد، فقط در نزد فلان کس مقداری از گندم و جو یافت می‏شود».
رسولخدا جمعّیت را جمع کرد و برای آنها سخنرانی نمود.
در این میان به همان کسی که گفته شده بود دارای مقداری جو و گندم است، خطاب کرده و فرمود: «ای فلانی مسلمین می‏گویند طعام نایاب شده، جز مقداری که در نزد تو وجود دارد، آن طعام را از محل مخفی خود بیرون بیاور و بفروش، و آن را نزد خود حبس نکن».
امام صادق (ع) فرمود: احتکار، هنگام فراوانی نعمت به مقدار چهل روز است و به هنگام سختی و کمبود، سه روز است، زیادتر از آن اگر کسی احتکار نماید، ملعون است.