بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
یکی از مراجع بزرگ تقلید که حق بزرگی بر حوزه علیمه قم و جهان تشیّع دارد مرحوم آیت اللّه العظمی سیّد شهاب‏الدین حسینی مرعشی نجفی (قدّس سرّه) است، او صبح روز پنجشنبه بیستم ماه صفر (روز اربعین) سال 1318 قمری در نجف‏اشرف دیده به جهان گشود، و در هشتم شهریور 1369 ش (مطابق با8 صفر 1411 ه ق ) در سن 93 سالگی در قم رحلت کرد، قبر شریفش در کنار راهرو کتابخانه عمومی که بنام آنحضرت است و در خیابان ارم قم قرار دارد واقع شده است .
از خصوصیات این بزرگوار اینکه: محبت و علاقه وافری به اهل بیت نبوت داشت و خود را «خادم علوم اهل البیت و المنیخ مطیته بابوابهم» (خدمتگزار علوم خاندان نبوت و خواباننده مرکب «گدائی» خود در کنار در خانه آنها) می‏دانست، و در فکر و عمل نیز چنین بود.
یکی از وصایای او این بود که: «پس از مرگ، جنازه‏ام را روبروی مرقد مطهّر بی‏بی فاطمه معصومه (سلام اللّه علیها) قرار داده و در این حال، یک سر عمامه‏ام را به ضریح مطهّر، و سر دیگر را به تابوت بسته، به عنوان دخیل، و در این هنگام مصیبت وداع مولای من حسین مظلوم با اهل بیت طاهرینش را بخوانند» که این وصیت اجرا شد.