بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
روزی سفیان ثوری که از افراد معروف عصر امام صادق (ع) بود، به حضور آن حضرت رسید، و سخنی از آن بزرگوار شنید، آن سخن به قدری جالب و عمیق بود که سفیان تعجب کرد و گفت: «ای پسر رسول خدا، سوگند به خدا این سخن، طلا است».
امام صادق(ع) به او فرمود:
بل هذا خیر من الجوهر وهل الجوهر الا حجر.
«بلکه این سخن بهتر از طلا است، آیا مگر جز یک جماد (و از جنس سنگ معدن) می‏باشد؟!
امام(ع) با این سخن، این درس را به ما داد که همان گونه که برای طلا ارزش قائلیم، به سخنان و پندهای صحیح، بیش از طلا ارزش بدهیم، چرا که طلا یک چیز جماد و بی حرکت است، ولی سخن صحیح، سازنده و آموزنده است و بر کمال انسان می‏افزاید .