بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
هر امتی برای خود مبدأ تاریخ دارد، مانند میلادی که مبدأ تاریخ آن، روز تولد حضرت عیسی (ع) است و...
اعراب قبل از اسلام «عام الفیل» سالی که پرندگان در گروههای متعدد، فیل سوارانی را که برای خراب کردن کعبه آمده بودند، سنگباران نموده و کشتند، یعنی چهل سال قبل از بعثت پیامبر اسلام را آغاز تاریخ خود قرار داده بودند.
پس از بروز اسلام تا سوّمین سال خلافت عمر، مسلمین دارای مبدأ تاریخ نبودند، و در مکاتبات و اسناد و نامه‏ها، روز و ماه را تعیین می‏کردند ولی چون فاقد تاریخ سال بودند، سال را ذکر نمی‏کردند و بعدها موجب اشتباه می‏شد، که مثلاً فلان نامه در چه سالی نگاشته شده است.
عمر بن خطّاب، صحابه را به دور خود جمع کرد و در این باره با آنها مشورت نمود و نظر خواهی کرد.
بعضی گفتند: میلاد پیامبر (ص) مبدأ تاریخ باشد.
و بعضی پیشنهاد کردند که: مبعث پیامبر (ص) مبدأ تاریخ شود.
امام علی (ع) که در آنجا حضور داشت فرمود:
«من یوم هاجر رسول اللّه و ترک ارض الشرک.»
:«مبدأ تاریخ خوبست که آن روزی قرار داده شود که پیامبر (ص) از مکّه هجرت نمود و سرزمین شرک را ترک کرد».
توضیح آنکه: گر چه میلاد یا مبعث پیامبر (ص) روز بسیار بزرگ و فراموش نشدنی است، ولی درخشش چشم گیر اسلام، آن هنگام بود که پیامبر (ص) به مدینه هجرت کرد و پایه‏های حکومت اسلامی را پی ریزی نمود، که همین پی ریزی مبدأ و منشأ درخشندگی و پیروزی همه روزه اسلام گردید، و مسلمین را زیر پوشش حکومتی نیرومند و مستقل قرار داد.
از این رهگذر نیز به اهمیّت حکومت در اسلام پی می‏بریم که امام علی (ع) نظر به اهمیت آن، سرآغاز آن را، مبدأ تاریخ اسلام قرار داد، یعنی تاریخ هجری (قمری و شمسی).