بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
عبدالحمید بن ابی العلاء معروف به «ابو محمّد» که از شیعیان مخلص بودمی‏گوید: در مکّه کنار کعبه بودیم یکی از غلامان امام صادق (ع) شوم، ناگاه چشمم به خود امام که در مسجدالحرام در مسجدالحرام در حال سجده بود.
منتظر شدم تا سر از سجده آنحضرت طول کشید، برخاستم و چند رکعت نماز خواندم و هنوز دیدم آنحضرت در سجده است، به غلامش گفتم: امام از چه وقت به سجده رفته است؟ گفت: قبل از آنکه ما به اینجا بیائیم، امام سخن ما را شنید و سجده را به پایان رسانید و سر از سجده برداشت و به من فرمود: ای ابا محمّد نزد من بیا.
نزدیک رفتم و سلام کردم و جواب سلامم را داد، در این هنگام صداها از کیست؟
گفتند: صدای (عبادت) گروهی از مرجئه و قدریّه و معتزله (سه گروه اهل تسنّن) می‏باشد.
امام صادق (ع) فرمود: آنها قصد دارند با من ملاقات کنند، بر خیز از اینجا برویم، برخاستم و امام برخاست، آن گروهها نزد امام آمدند، امام به آنها فرمود: «از من دور شوید و مرا نیازارید، من فتوا دهنده به شما نیستم» سپس دستم را گرفت و از آنها جدا شد و با هم حرکت کردیم و از مسجدالحرام بیرون آمدیم، آنگاه امام صادق (ع) به من فرمود:
« ای ابا محمّد! سوگند به خدا اگر ابلیس پس از آنکه از فرمان خدا در مورد سجده کردن آدم (ع) سر پیچی کرد، تمام عمر دنیا را برای خدا سجده کند، سودی به حال او نخواهد داشت و خدا از او نمی‏پذیرد مگر اینکه او آدم را سجده کند، همچنین این امت گنهکار و سرکش و اغفال شده که بعد از پیامبر (ص)، امام بر حق و نصب شده پیامبر (ص) (یعنی علی علیه‏السلام) را ترک کرده‏اند، هر چه عبادت و کار نیک کنند، خداوند از آنها نمی‏پذیرد مگر اینکه امامت علی در آیند و وارد آن دری گردند که خدا به رویشان گشوده است.
ای ابا محمّد! خداوند پنج فرضیه را بر امّت محمّد (ص) واجب کرد:
1- نماز 2- زکات 3- روزه 4- حج 5 - ولایت و رهبری ما، در مورد چهار فریضه اول، در بعضی موارد، رخصتی داد، ولی به احدی از مسلمین در مورد ترک ولایت ما، در هیچ مورد، رخصتی نداد.