بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
ابوطلحه انصاری نخستین میزبان پیامبر (ص) در مدینه، همسری داشت که به او «ام سلیم» می‏گفتند.
ام سلیم هنگامی که دختر بود، به اسلام گرویده بود، ابوطله از او خواستگاری کرد، او قاطعانه در پاسخ ابوطلحه گفت: «همسر تو می‏شوم مشروط بر اینکه قبول اسلام کنی.»
او در این باره و در مورد بی اساسی آئین بت پرستی، با ابوطلحه گفتگوی بسیار کرد تا اینکه ابوطلحه به اسلام گروید و ام سلیم با او ازدواج کرد، ام سلیم مهریه خود را همان اسلام ابوطلحه قرار داد.
پس از مدتی این زن و شوهر، دارای پسری شدند، این پسر همدمی زیبا برای آنها بود، تا روزی سخت بیمار گشت و در همین بیماری جان سپرد.
ابوطلحه بیرون بود و اطلاع نداشت، ام سلیم، جنازه کودکش را در جامه‏ای پیچید و در گوشه‏ای نهاد، ابوطله به خانه آمد، ام سلیم بدون آنکه وانمود کند، پسرش مرده، غذای مطبوعی که پخته بود نزد شوهر گذاشت، ابوطلحه از حال پسرش جویا شد، ام سلیم گفت: « او خوابیده، غذایت را بخور.»
ام سلیم با لبخندها و گفته‏های شیرینش، شوهر را سر گرم کرد و در این میان به او گفت: «راستی چندی قبل امانتی نزد تو بود و آن را به صاحبش رد کردم، قطعاً نگران نیستی.»
ابوطلحه گفت: چرا نگران باشم، باید امانت را به صاحبش رد کرد.
ام سلیم گفت: خداوند فرزندی را که به من و تو امانت داده بود، امروز آن را از ما گرفت .
ابوطلحه از صبر و تحمل همسرش تعجب کرد و گفت: « من به صبر و استقامت به تو سزاوارترم، بر خاست و بچه را غسل داد و کفن کرد وبه خاک سپرد.»
آنگاه ابوطلحه به حضور پیامبر (ص) آمد و جریان صبر و شکیبائی و دانائی همسرش را برای پیامبر (ص) تعریف کرد
پیامبر (ص) از اینکه در امتش چنین بانوئی وجود دارد، شاد گردید و خدا را چنین شکر کرد: «خداوند را شکر می‏کنم که در امت من بانوئی همچون بانوی بااستقامت بنی اسرائیل در امت موسی (ع)، قرار داده است (که استقامت او نیز در برابر حوادث تلخ این گونه بود.)