بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ‏
عصر رسولخدا (ص) بود، بانوی مسلمانی زندگی می‏کرد، همواره روزه می‏گرفت و به نماز اهمیّت بسیار می‏داد، حتی شب را با عبادت و مناجات به سر می‏برد، ولی بداخلاق بود و با زبان خود همسایگانش را می‏آزرد.
شخصی به محضر رسولخدا (ص) آمد و عرض کرد: فلان بانو همواره روزه می‏گیرد و شب زنده داری می‏کند، ولی بداخلاق است و با نیش زبانش همسایگان را می‏آزارد.
رسول اکرم (ص) فرمود: لا خیر فیها، هی من اهل النّار: «در چنین زنی خیری نیست و او اهل دوزخ است».